Μια άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη παραχώρησε η Έλλη Στάη στο νέο τεύχος του Marie Claire και την Ελιάνα Χρυσικοπούλου.
Η ισχυρή κυρία της ενημέρωσης μιλάει με ειλικρίνεια για την απόφαση της να μιλήσει για τη σεξουαλική παρενόχληση που είχε υπέστη στο παρελθόν, για την αγάπη που έχει προς τα εγγόνια της, τον έρωτα αλλά και τον γάμο.
Όσοι μεσουρανούσατε στην ενημέρωση των 90s και 00s είχατε γίνει και celebrities, χάρη στα πολύ υψηλά νούμερα τηλεθέασης. Πώς το διαχειρίστηκες αυτό;
Δεν θα πω ότι ήταν κάτι δυσάρεστο. Κανείς δεν δυσαρεστείται με το να βρίσκεται σε πρώτο πλάνο, να έχει έναν ειλικρινή ή μη ειλικρινή θαυμασμό. Αλλά είναι πάρα πολύ δύσκολο να το διαχειριστείς για την προσωπική ζωή σου, γιατί δεν μπορείς π.χ. να πας στο περίπτερο όπως σηκώνεσαι το πρωί, μουρτζούφλης. Αυτό είναι δυσάρεστο.
Τα 90s ήταν μια εποχή μεγάλης γκλαμουριάς. Ήταν η εποχή προ-κρίσης, η λεγόμενη «εποχή της αστακομακαρονάδας και του Χρηματιστηρίου». Τότε όλα αυτά ήταν στο έπακρο. Δεν αφορούσε μόνο εμάς και τη δουλειά μας, ήταν γενικό, κάπως σαν κανονικότητα της εποχής.
Είσαι από τις ελάχιστες που έχουν μιλήσει ανοιχτά για δύσκολες καταστάσεις, όπως η σεξουαλική παρενόχληση από μεγαλοπαράγοντα των media αλλά και από επιφανή πολιτικό.
Ναι, τα έχουμε υποστεί αυτά. Δεν είμαι η μόνη άλλωστε. Και μεταξύ μας, είμαστε μικρή χώρα, γνωριζόμαστε κιόλας. Απλά κάποια στιγμή ήρθε το timing όπου αυτά άρχισαν να συζητιούνται πιο ανοιχτά και τουλάχιστον να μένει κάτι, ότι οι επόμενες γενιές δεν θα έχουν αυτό το ταμπού. Ήταν θέμα ντροπής να πει κάποιος ότι συμβαίνει. Νομίζω ότι τώρα έχει αρχίσει να γίνεται κατανοητό – χωρίς να είμαι οπαδός και της άλλης άκρης. Μην πάμε στην αποστείρωση, γιατί, όπως έχουμε υποστεί τη βιαστικότητα μιας παρενόχλησης, έχουμε περάσει και όμορφα με τα ωραία πράγματα της ζωής, όπως είναι το φλερτ, το ενδιαφέρον που θα δείξει ένας άνδρας σε μια γυναίκα ή μια γυναίκα σε έναν άνδρα. Αυτά δεν πρέπει να τα δαιμονοποιήσουμε και νομίζω ότι εμείς είμαστε ένας λαός που δεν θα το κάνουμε.
Μπορεί μια γυναίκα δημοσιογράφος να είναι πολύ θηλυκή και να χαίρει εκτίμησης;
Εννοείται. Νομίζω ότι και εμένα δεν μου έλειπε η θηλυκότητα, αλλά το πώς εκφράζεται η θηλυκότητα είναι κάθε φορά διαφορετικό.
Έχεις τρία εγγόνια. Τι σου διδάσκουν αυτά τα τρία αγοράκια;
Καταρχάς, είναι το καλύτερο αντικαταθλιπτικό. Ό,τι και να έχεις, κάτι που μπορεί να σε απασχολεί, να έχει ένταση ή να είναι δυσάρεστο, όλα φεύγουν ξαφνικά. Τα βλέπεις όλα μέσα από την οπτική ενός παιδιού, η οποία είναι καθαρή, αθώα και χαρούμενη. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από αυτό.
Προτεινόμενο Άρθρο
ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ Ο ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ
Σε κάτι πιο προσωπικό, έχεις πει πως δεν έκανες ποτέ ψυχανάλυση και εν τέλει αυτοψυχαναλύθηκες. Δεν βρήκες χημεία με έναν ψυχαναλυτή;
Δεν βρήκα χημεία; Είχα μια αλαζονεία ότι μπορώ να κουμαντάρω τις καταστάσεις μόνη μου; Κάποιες μπόρεσα, δεν υπάρχει αμφιβολία. Τα δυο αυτά με οδήγησαν να μην το έχω κάνει και θα ήθελα πάρα πολύ να το κάνω, ακόμα και τώρα. Είμαι ανοιχτή, άμα βρω τη χημεία.
Κάθε φορά που μιλάς για τους τέσσερις γάμους σου νιώθω ότι αυτοσαρκάζεσαι. Σαν να έχεις επίγνωση ότι κοινωνικά δεν είναι ακόμη αποδεκτό το να αποτυγχάνει κανείς και να ξαναδοκιμάζει. Θα έπρεπε να μιλάμε ακόμα για τον «πετυχημένο γάμο» με όρους διάρκειας αντί με όρους ποιότητας;
Όχι, χωρίς να σημαίνει ότι και η διάρκεια δεν έχει τη σημασία της, φτάνει η διάρκεια να έχει και την ουσία της. Εγώ θαυμάζω τη διάρκεια των γάμων που έχουν ουσιαστικό αντίκρισμα – είναι λίγοι, δεν είναι πολλοί, αλλά υπάρχουν. Πιστεύω ότι δεν υπάρχουν κανόνες στις ανθρώπινες σχέσεις. Το μόνο που υπάρχει είναι το πώς ένα ζευγάρι που κάνει παιδιά διαχειρίζεται τη σχέση του. Αυτό μπορεί να γίνει πετυχημένα ή αποτυχημένα εντός και εκτός γάμου. Πρέπει κανείς να ξέρει με πολύ μεγάλη σοβαρότητα πότε θα κάνει παιδιά.
Εγώ είχα τη μεγάλη τύχη ο πατέρας του παιδιού μου να είναι ένας καταπληκτικός άνθρωπος και είχα μια εξαιρετική σχέση όσο ήμουν μαζί του και μια ακόμα καλύτερη σχέση όσο δεν ήμασταν πια μαζί. Στο λέω μετά λόγου γνώσεως ότι αυτό είναι το παν. Αυτή είναι η ιστορία. Οι άνθρωποι μπορεί να έχουν περισσότερες ζωές από μία.
Ασφάλεια ή έρωτα, τι από τα δυο κυνηγούσες;
Τα ήθελα στη ζωή μου και τα δυο, για αυτό επεδίωξα και τα δυο. Και ερωτεύτηκα και ήθελα να είμαι ασφαλής – πότε πετύχαινα και τα δύο, πότε πετύχαινα μόνο το ένα.
Όταν παρέλθει ο έρωτας, ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση για τη σχέση;
Αρχίζει να υπάρχει ένα κενό, αλλά μπορείς να δουλέψεις αυτά τα στοιχεία και να τα επιμηκύνεις. Ποτέ δεν μπορεί να είναι όπως στην αρχή, αλλά δεν μιλάμε μόνο για την έξαψη του έρωτα. Μιλάμε για τα στοιχεία που σε κάνουν να ερωτεύεσαι ξανά τον άλλον. Πρέπει να τον θαυμάζεις, να τον υπολογίζεις, να σου δημιουργεί και στην πορεία κάτι που να είναι ερωτεύσιμο.
