Προβληματισμός στο επιτελείο του πρώην πρωθυπουργού.
Τα πρώτα δημοσκοπικά σημάδια για το νέο πολιτικό εγχείρημα του Αλέξη Τσίπρα μόνο ενθαρρυντικά δεν είναι. Σύμφωνα με τις μετρήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας και ειδικότερα την πρόσφατη έρευνα της Pulse για τον ΣΚΑΙ, η δυναμική του νέου κόμματος φαίνεται να υποχωρεί ήδη στο δυνητικό του κοινό, πριν καν αποκτήσει σαφές πολιτικό αποτύπωμα.
Η εικόνα αυτή δεν περνά απαρατήρητη από τα επιτελεία των κομμάτων. Στη Χαριλάου Τρικούπη καταγράφεται συγκρατημένη ανακούφιση, καθώς οι μετρήσεις δείχνουν ότι το νέο σχήμα του πρώην πρωθυπουργού δεν «τρυπά» ουσιαστικά τη δεξαμενή του ΠΑΣΟΚ, αλλά κινείται σε τροχιά που αγγίζει το κόμμα μόνο ξώφαλτσα.
Την ίδια στιγμή, ο λεγόμενος «μεσαίος χώρος», διαχρονικά καθοριστικός για την έκβαση των εκλογών, παραμένει κλειστός για τον Αλέξη Τσίπρα. Εκεί, η κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη και της ΝΔ εμφανίζεται αδιαμφισβήτητη, περιορίζοντας δραστικά τα περιθώρια διεύρυνσης του νέου πολιτικού εγχειρήματος προς το Κέντρο.
Με αυτά τα δεδομένα, ο χώρος στον οποίο μπορεί ρεαλιστικά να κινηθεί ο πρώην πρωθυπουργός φαίνεται να περιορίζεται στον παραδοσιακό αριστερό κορμό: ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς. Το ενδεχόμενο να «σηκώσει» μαζικά απογοητευμένους πολίτες από άλλους πολιτικούς χώρους ή από τον καναπέ της αποχής θεωρείται εξαιρετικά δύσκολο, σύμφωνα με έμπειρους αναλυτές.
Το πρόβλημα, όπως καταγράφεται και στις δημοσκοπήσεις, είναι κυρίως πολιτικό και λιγότερο επικοινωνιακό. Ο Αλέξης Τσίπρας δείχνει να έχει χάσει τη φρεσκάδα του ριζοσπάστη που κάποτε κινητοποιούσε ευρύτερα ακροατήρια, χωρίς όμως να έχει καταφέρει να πείσει ως σταθερός και αξιόπιστος εκφραστής ενός νέου, σοβαρού κυβερνητικού λόγου. Το αποτέλεσμα είναι ένα κοινό που, αντί να διευρύνεται, εμφανίζεται να συρρικνώνεται.
Η μεγάλη απόφαση της Μαρίας Καρυστιανού: Ποιος θα είναι ο επικεφαλής στο κόμμα της;
Εξελίξεις με το κόμμα της Μαρίας Καρυστιανού.
Το ενδεχόμενο δημιουργίας ενός νέου πολιτικού φορέα, με σαφές και αδιαπραγμάτευτο στίγμα ρήξης με το υπάρχον πολιτικό σύστημα, έχει πάψει πλέον να αποτελεί απλή θεωρητική συζήτηση και διατυπώνεται πλέον ανοιχτά και χωρίς υπεκφυγές.
Οι πρόσφατες δημόσιες τοποθετήσεις της Μαρίας Καρυστιανού, η οποία βρέθηκε στο επίκεντρο της κοινωνικής κινητοποίησης, δείχνουν ότι η ιδέα έχει περάσει από τη θεωρία στην πράξη και αποκτά συγκεκριμένες προδιαγραφές.
Η ίδια η κα Καρυστιανού μιλά για ένα πολιτικό εγχείρημα που δεν θα πατήσει σε έτοιμους και φθαρμένους μηχανισμούς, αλλά θα προκύψει «μέσα από την κοινωνία» ως αποτέλεσμα της οργής και της απογοήτευσης. Η φιλοδοξία του σχήματος, όπως τονίζει εμφατικά, δεν είναι η διαχείριση των προβλημάτων του σημερινού συστήματος, αλλά η ριζική ανατροπή του. Η εκτίμησή της για την τρέχουσα πολιτική κατάσταση είναι ιδιαίτερα σκληρή, καθώς θεωρεί ότι το σύστημα είναι «τόσο σαθρό που θέλει γκρέμισμα και χτίσιμο από την αρχή».
Το προφίλ του επικεφαλής: Άφθαρτος και ριζοσπαστικός
Το ζητούμενο, σύμφωνα με τις προδιαγραφές που τίθενται, είναι η εύρεση ενός προσώπου-κλειδί που θα ηγηθεί του εγχειρήματος, με αυστηρά καθορισμένο προφίλ που αποκλείει κάθε σύνδεση με το παρελθόν.
Σύμφωνα με όσα περιγράφονται:
Αποκλείεται να είναι προϊόν του παλιού πολιτικού κόσμου.
Δεν μπορεί να φέρει φθορά εξουσίας ή πολιτικά «χρέη» από προηγούμενες διαδρομές.
Πρόσωπα που έχουν ταυτιστεί με το παλαιό κατεστημένο, με κυβερνήσεις, μνημόνια ή κομματικούς μηχανισμούς, αποκλείονται εκ των πραγμάτων.
Σε αυτή τη λογική, ονόματα που φέρουν το βάρος κύκλων που έχουν κλείσει, όπως οι Αλέξης Τσίπρας ή ο Αντώνης Σαμαράς, δεν χωρούν σε αυτή τη νέα πολιτική πρόταση – όχι ως πρόσωπα, αλλά ως σύμβολα ενός κύκλου που, κατά την ίδια, έχει ολοκληρώσει τη διαδρομή του.
Αντίθετα, το ζητούμενο είναι ένας ηγέτης με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά:
Προτεινόμενο Άρθρο
Χαμός στο Βόλο με 20χρονη πάνω στην πpάξη – Μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο
Άφθαρτος, χωρίς κομματικό παρελθόν.
Με κοινωνική αναφορά και καθαρό, αδιαμεσολάβητο λόγο.
Ένας επικεφαλής που να εμπνέει εμπιστοσύνη και να εκφράζει την ανάγκη αλλαγής χωρίς πολιτικές «εκπτώσεις».
Πρέπει να είναι ένα δυναμικό πρόσωπο, αλλά όχι επαγγελματίας της πολιτικής, με όραμα, αλλά και ξεκάθαρη διάθεση σύγκρουσης με τις παγιωμένες δομές του συστήματος.
Η πολιτική αδιέξοδος και η απόρριψη συνεργασιών
Η Μαρία Καρυστιανού δεν αφήνει περιθώρια για αμφιβολίες σχετικά με τον τελικό στόχο. Αν το εγχείρημα ολοκληρωθεί σωστά και βρεθούν οι κατάλληλοι άνθρωποι, η μετατροπή του κινήματος σε κόμμα είναι πιθανή και επιθυμητή. «Πρέπει να έχουμε κάτι να ψηφίσουμε», σημειώνει, τονίζοντας την ανάγκη για μια εναλλακτική «τελείως διαφορετική από τις υπόλοιπες».
Ταυτόχρονα, θέτει κόκκινες γραμμές σχετικά με πιθανές μελλοντικές συνεργασίες: δεν υπάρχει κανένα περιθώριο συνεργασίας με παλαιά κόμματα ή πρόσωπα που έχουν «αγγίξει» το προηγούμενο σύστημα, καθώς κάτι τέτοιο θα ακύρωνε τον λόγο ύπαρξης και το στίγμα της ρήξης του νέου φορέα.
Παρά τις επιθέσεις και τις πιέσεις που, όπως δηλώνει, γνωρίζει από πού προέρχονται, η Καρυστιανού δηλώνει αποφασισμένη να συνεχίσει το έργο της. Εκτιμά ότι βρίσκεται πιο κοντά από ποτέ στην πραγμάτωση του στόχου της και πιστεύει ακράδαντα ότι η κοινωνική κινητοποίηση μπορεί να δώσει πολιτική διέξοδο εκεί όπου το υπάρχον σκηνικό δείχνει να βρίσκεται σε αδιέξοδο. Η συζήτηση, επομένως, για ένα νέο, ριζοσπαστικό πολιτικό σχήμα μόλις ξεκίνησε ουσιαστικά.
Η πρώτη δημοσκόπηση μετά την «Ιθάκη»: Τι δείχνει το 43% για τον Αλέξη Τσίπρα
Η δημοσκόπηση δείχνει πως η «Ιθάκη» άνοιξε συζήτηση, αλλά όχι απαραίτητα δρόμο
Η πρώτη μέτρηση κοινής γνώμης που διεξήχθη μετά την παρουσίαση της «Ιθάκης» και τις σαφείς αιχμές του Αλέξη Τσίπρα περί δημιουργίας νέου κόμματος, καταγράφει ένα πολιτικό τοπίο που μόνο εύκολο δεν θα είναι για τον πρώην πρωθυπουργό.
Η δημοσκόπηση της Prorata για τη Naftemporiki TV αποτυπώνει με σαφήνεια το μίγμα προσδοκιών, κόπωσης και καχυποψίας με το οποίο η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί την πιθανή επιστροφή του.
Στην ερώτηση κατά πόσο οι πολίτες θα ψήφιζαν ένα νέο κόμμα υπό τον Αλέξη Τσίπρα, μόλις το 22% συνιστά δυνητική δεξαμενή στήριξης. Μόλις 9% δηλώνει απολύτως θετικό, ενώ ένα 13% το θεωρεί «σχετικά πιθανό». Αντιθέτως, το 75% απαντά αρνητικά, προμηνύοντας ότι ο δρόμος για μια νέα πολιτική εκκίνηση θα είναι ανηφορικός.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το ερώτημα περί πολιτικής ταυτότητας:
37% θεωρεί ότι ο Τσίπρας «δεν έχει σαφές στίγμα».
35% τον τοποθετεί στην κεντροαριστερά.
12% τον βλέπει ως καθαρά αριστερό.
10% τον κατατάσσει στο κέντρο.
Η αδυναμία ξεκάθαρης τοποθέτησης φαίνεται να λειτουργεί διπλά: ως ευελιξία για κάποιους, αλλά ως θολή εικόνα για περισσότερους. Στο ερώτημα «τι σας προκαλεί η πιθανή επάνοδός του;» οι απαντήσεις δείχνουν έντονη πολυδιάσπαση:
29% δηλώνει ότι τον θυμώνει.
21% ότι τον αφήνει αδιάφορο.
13% ότι τον κάνει να ελπίζει.
12% ότι τον προσελκύει από περιέργεια.
11% ότι τον θλίβει.
10% ότι τον φοβίζει.
Μόλις 3% δηλώνει ότι τον χαροποιεί.
Η εικόνα αυτή καταδεικνύει μια κοινωνία που δεν έχει ξεχάσει, αλλά ούτε και έχει ξεκαθαρίσει πώς θέλει να αντιμετωπίσει τον πρώην πρωθυπουργό.
Τα δυνατά και αδύναμα σημεία
Όταν οι πολίτες καλούνται να αξιολογήσουν τα πλεονεκτήματα του Αλέξη Τσίπρα, τα αποτελέσματα είναι χαμηλά:
16% θεωρεί ότι «νιώθει τις ανησυχίες των απλών ανθρώπων».
13% ότι είναι ακέραιος.
4% αποτελεσματικός.
3% ειλικρινής.
Μόλις 1% συνεπής.
Αντίθετα, τα μειονεκτήματα είναι πιο βαριά και συγκεντρωμένα:
43% αναφέρει την ασυνέπεια.
30% την ανειλικρίνεια.
15% την έλλειψη νέων ιδεών.
14% την αναποτελεσματικότητα.
Η «βαριά» αυτή αξιολόγηση καταγράφει ένα διπλό πρόβλημα: προσωπικής αξιοπιστίας και πολιτικού περιεχομένου.
